Ter land ter zee en in de lucht

Ok, in de lucht is niet helemaal van toepassing, want de laatste keer dat we hebben gevlogen was al in mijn vorige verslag, en op wat mysterieuse stoom vanuit de airco en iets te bizarre geluiden vanuit de motor na, was het vliegen gewoon prima. Onze ter land en zee reizen zijn uiteindelijk ook wel goed gegaan, maar het gaat wel allemaal net even anders, dan ik gewend was van Nederland.

De eerste busreis in Laos, van Vientiane naar Vang Vien, in een bus die 30 jaar geleden in Nederland al nooit door de APK keuring zou komen. Bij gebrek aan arico, stond de deur gewoon open, en bij gebrek aan werkende handrem, werd de berm gebruikt. Ok dat laatste was wel even spannend, scheelde niet heel veel of we waren gekanteld. Maar in 1 minuut was er gewoon al een takenwagel, om de bus uit de greppel te trekken. Met uiteindelijk een vertraging van vijf minuten, reden we weer, zo kan het dus ook. Ok uiteindelijk viel de busreis eigenlijk ook wel mee, hadden gewoon een ruime plek, een bank voor je zelf en je tas, achteraf bleek dat een hele grote luxe te zijn.

In Vang vien begon onze eerste wateravontuur. Het staat vooral bekend om het tuben met biertjes, dat laatste is tegenwoordig niet echt toegestaan meer dus gingen wij kayakken. Achteraf een goede keuze, want er was nauwelijks stroming, en in het mini stukje dat we in een grot gingen tuben, werd al duidelijk dat wij geen talent hadden om snel met zo’n band vooruit te komen. Op wat kleine spettertjes na was het kayakken niet echt spannend, maar wel super mooi om de natuur vanaf het water te bekijken. Vang vien was sowieso super leuk, rustig dorp, prima eten, ideaal guesthouse en lekkere biertjes, en dat allemaal voor spotgoedkoop.
Toch gingen we weg uit het dorp, naar Luang Prabang, met een soort van bus, ze noemen het een mini-van, maar ze proppen er bijna netzoveel mensen in als in een gewone bus. In ieder geval naar ons idee net te veel mensen om ‘ comfortabel’ en stankvrij te zitten. Gelukkig duurde de reis maar 10 uur, want rechte snelwegen, dat is iets typisch niet voor hier, dus ben elke keer weer blij met mijn reispilletjes. Ook de reis naar Nong Kiau, was nog net een tikkeltje erger, man sliep gewoon op mijn schouder.

Gelukkig was de eindbestemming wel zeker de moeite waard, super mooi gelegen langs een rivier tussen de bergen. Van de rivier hebben we uitgebreid gebruik gemaakt. Eerst voor een visexcursie. Ja echt met zo’n net, beetje ingewikkeld doen, en gooien en hup je had vis. Nouja de gids had vis. Mijn gooitechniek was ook niet helemaal robinson waardig, maar zelf Lieske, die wel gewoon goed gooide, had niks gevangen. Blijkbaar is het niet zo heel verstandig om ons alleen achter te laten op een onbewoond eiland met alleen een visnet. Omdat tuben blijkbaar heel hip is, en het eigenlijk ook wel gewoon relax is om beetje op het water te dobbelen, mochten we terug tuben met de stroom mee. En eigenlijk was dat nog best geslaagd, hoewel ik wel een cocktail miste.
De rivier wordt door locals niet alleen gebruikt als bad, om te wassen, tuben door toeristen, maar is ondertussen ook nog een waterweg. Omdat blijkbaar niet elk dorp bereikbaar is met een weg, hebben wij de rivier ook gewoon gebruikt als weg. Echt in zo’n aziatisch bootje, naar Muang Ngoi. Precies weer zo’n leuk dorpje tussen de bergen, alleen nog niet iets minder ontwikkeld, was maar paar uur per dag stroom. Dus om half 10 was het gewoon bedtijd, want het was dan ook echt heel donker. Uiteindelijk weer met de boot naar Muang Khua, en vanaf daar weer gewoon met een bus op de weg naar Vietnam.
Onze reis van Luang Prabang naar de grens met Vietnam was eigenlijk functioneel, omdat we toch die kant om moesten, maar super mooi om te doen, echt een leuk en rustig deel van Laos gezien. Misschien komt het niet helemaal tot uiting in mijn verhaal door al die iets minder leuke busreizen, maar Laos is echt een heel leuk land om door heen te reizen, echt lekker eten, aardige mensen, overal wel mensen die Engels kunnen, lekker weer, eigenlijk dus gewoon top. Klein nadeel vond ik wel dat wij niet de enige Nederlanders waren die dat vonden, het is niet heel erg, maar we hebben echt serieus elke dag in Laos wel Nederlanders gezien, ter land ter zee en in de lucht is blijkbaar nog heel populair.