Op avontuur in Maleisie

Laatste dag in Maleisie, dus het leek mij nog wel even gezellig om een update te plaatsen over onze avonturen in Maleisie. Achteraf klinkt het natuurlijk allemaal een stuk minder spannend, dus er wordt wel een klein beetje inlevingsvermogen van jullie verlangd.

Allereerst was er het gevalletje grensoversteken. Echt hele dikke hulde aan de EU en met name aan het Schengen verdrag. Zonder moeite een grens oversteken, het lijkt zo gewoon, maar blijkbaar vinden ze dat in Azie niet zomaar even gewoon. Singapore uit was dan ook geen probleem, maar Maleisie in, daar deden wij, of met name Lieske wat langer over. Terwijl ik gezellig aan het socializen was met mijn nieuwe Maleisiche vrienden, echt een hele familie, moest Lieske nog even wat regelen. Ze hadden er alleen niet bij verteld dat het even heel lang zou duren. Wat mij natuurlijk uitgebreid de kans gaf om over mijn favoriete bier te praten, en het boek wat ik aan het lezen was. Ja, ik zat dan wel op mijn e-reader te lezen, het was wel een engels boek, dus stond ik even voor gek. Nouja voor gek, de hele werled heeft dat boek gelezen, en ik snap nogsteeds niet waarom. Het avontuurlijke was eigenlijk voornamelijk de onzekerheid, omdat mijn mobiel het blijkbaar niet deed en Lieske haar verhaal (te lezen op lieskecoumans.waarbenjij.nu) (als ik door typ want we hebben maar betaald voor uur internet).

Om van de grens naar onze bestemming te kmoen, was niet echt een avontuur, maar vooral heel veel wachten, op de juiste bus naar Cameron Highlands, de bergen in Maleisie. Het was wel een super de luxe bus, veel ruimere stoelen dan de Lubbe bussen waar we altijd mee op kamp gingen en volle bak airco, wat eigenlijk veels te volle bak was, blijkbaar is het het een of het ander.

Het tweede avontuur was wel een klein beetje onze eigen schuld, we hadden namelijk ook gewoon in het hostel voor de regen kunnen schuilen, in plaats van de bush bush in te trekken. Gewoon in de stromende regen een rondje lopen door het bos. Gewoon een utigezette route. Lopen is in dit verband wel een ruim begrip voor omhoog klimmen via boomwortels en naar beneden glijden. Gelukkig bezitten wij over een uitstekend talent om paden van niet paden te onderscheiden waardoor we niet verdwaald waren. Op wat bloedzuigers, het naderende donker, en de kei harde regen na, was het eigenlijk prima te doen.

Het laatste avontuur was de zoektocht naar de bloem, de grootste bloem van de werled, die maar een paar dagen bloeit. Volgens de gids behoorde deze bloem stiekem helemaal niet tot de bloemsoorten en was het eigenlijk gewoon een goede reden om nog een keer door de jungle te trekken. Dit keer wel gewoon met gids, zonder bloedzuigers, maar wel met veel glijden. Mijn nieuwe schoenen was ik erg dankbaar voor alle steun, dus Astrid nog dankje wel daarvoor!!
Omdat de Cameron highlands ook bekend staan om de thee velden, hebben we die ook maar even bekken, en meteen ook maar even van de thee geproefd. Traditioneel thee met melk, en was minder vies dan ik had gedacht.

Ik begin sowieso al meer aan de smaken te wennen. Eet al steeds afwisselender, dan alleen rijst met kip. Helemaal gezond eet ik nog niet, het viel zelf een bepaald persoon die tot vorig jaar rijst niet van groenten kan onderscheiden, dat de groentes in mijn voedings patroon ontbraken. Slapen gaat nog niet helemaal toppie, inmiddels kan het niet meer aan de jetlag liggen, en aangezien het afgelopen nacht heeeeel koud was, is het ook de warmte niet, maar opzich kan slapen altijd nog, dus dat is niet het grootste probleem.

Maleisie zelf is trouwens echt vet goedkoop, voor 50 cent heb je een coca cola flesje, en voor iets meer dan een euro een bord vol eten. De hostels zijn ook echt helemaal niet zo slecht als ik had gedacht, behalve de geur, eigenlijk best prima. Vind reizen nu al super leuk, je maakt zo makkelijk contact met andere reizigers maar ook de locale mensen zijn super aardig.

Vanacht vliegen we naar Laos, omdat Lieske al paar keer in Maleisie was geweest, was het nog wel makkelijk reizen, ben benieuwd hoe Laos gaat zijn.

Trouwens sorry voor de spel/typfouten, maar heb geen tijd om het na te lezen omdat Lieske zo de rest gaat typen wat we hebben mee gemaakt....