' Happy-song'

Verbetering, dat was er twee weken terug beloofd, en dat heb ik geweten, het eten is alleen maar lekkerder geworden (lees mijn broek zit beetje strak), ik ben lichtelijk verbrand en inmiddels kennen de kinderen alle vier de coupletten van ' If you're happy and you know it, clap your hands' ). Juist, de laatste twee weken waren best leuk.

Misschien wordt ik minder kritisch, weet nu een beetje wat ik kan verwachten, en als het dan positief afwijkt, is dat natuurlijk extra leuk. Heb nog steeds niet het idee dat ik de wereld aan het verbeteren ben, maar vind me zelf al wel steeds meer een toevoeging en de leraren krijgen door hoe ze mij kunnen gebruiken. Soms nemen ze dat iets te letterlijk, hebben ze een feestje ofzo, en gaan ze zelf weg, en mag ik een klas overnemen. Opzich helemaal leuk natuurlijk, maar het is heel lastig communiceren met een beginnersklas. Maar op een of andere manier is het gewoon gelukt om echt les te geven, en stonden de schrifjes vol aantekeningen, nu maar hopen dat ze de juiste vertalingen hebben opgeschreven. Toen ze naar mijn inziens genoeg geleerd hadden (lees mijn inspiratie op was), gingen we gewoon zingen, best een hele uitdaging om de hele klas mee te laten zingen met de ' happy-song', maar ik heb al wel weer wat talentjes voor the voice of Cambodia voorbij horen komen. En uiteindelijk denk ik dat de kinderen wel blij met me waren, want gister kreeg ik veel bedankjes, en zelfs cadeautjes van de kinderen.

Ik ben laatste dagen niet alleen druk geweest met de kinderen lesgeven, maar heb ook gewoon computer les gegeven aan een leraar. Werkbladen opzoeken op internet, opslaan, in mapje plaatsen, klinkt voor ons allemaal zo gewoon, maar als je net je eerste eigen computer hebt, is het allemaal even zoeken. Wel mooi om te zien, dat hij dag later ook echt stencils uitgeprint had voor zijn klas.

De laatste twee weken zijn we dus elke avond naar dezelfde school geweest. Overdag was het nog wel beetje aapjes kijken. Er waren exams, meetings, iedereen was busy, dus we konden overdag niet steeds naar een zelfde school. Maar op de middelbare scholen waar we geweest zijn, werden we heel enthousiast ontvangen, door de leerlingen, niet allemaal natuurlij,k alleen de engels talenten, en de leraren waren ook helemaal trots dat wij naar hun school kwamen. Denk dat heel Kampot en omgeving wel weet dat ik twee broertjes heb. Ze zijn namelijk niet heel origineel in hun vragen, maar dat maakt niet uit, ik praat graag over mijn lieve broertjes.

Naast engelse les hebben we ook nog tandenpoets les gegeven. Kenners weten dat mijn talent niet helemaal bij het tandenpoetsen ligt, in ieder geval niet bij netjes poetsen, maar zover gevorderd waren deze kids ook nog niet. Sommige poetsen gewoon nooit hun tanden, andere zeiden dat ze thuis wel borstel hadden, maar aan hun zwarte gebit te zien, werd die niet vaak gebruikt. Het was best leuk om te doen, maar hoop zo erg dat de kinderen het thuis gaan oppakken, ze hebbenl allemaal een borstel gekregen, maar ja tandpasta is helaas ook niet gratis. Na het poetsen was er nog tijd over, en ja wat doe je dan met de kinderen die een paar woorden engels kunnen? Juist we zingen gewoon weer de ' happy -song'.

Gelukkig hoefden we niet alleen maar te zingen over happy, maar hebben we genoeg tijd gehad om happy dingen te doen, weekendje naar het strand, waar ik dus kei rood van geworden ben, we zijn een avondje naar de bioscoop geweest hier, en hebben we met de leraren gegeten. Iets minder happy werd ik van de Khmer massage, ik vroeg netjes om soft, maar geloof niet helemaal dat dat was doorgekomen.

Ohh de ergenis van de week, ik moet er nu wel goed overnadenken, want na zoveel weken Cambodja wordt je vanzelf flexibel, en erger ik me niet zo snel meer ergens aan, maar als ik toch iets moet noemen, zijn het de plastic houders op waterflessen, waar je de waterfles zo makkelijk mee kan dragen. Echt heel handig, maar de laatste tijd breekt hij bij mij echt na 10 meter al af, en dat draagt toch iets minder soepel. Ach, nog even en ik kan weer gewoon water uit de kraan drinken.