Busy in Kampot

Jullie hadden vast al veel eerder een update verwacht, maar ja heb het zo druk gehad, al die werkbezoeken, vergaderingen, bedrijfsuitjes, het strand, ben er maar druk mee.

Zal eerst maar beginnen met vertellen over het vrijwilligerswerk, tenslotte ben ik daarom hier in Kampot. Van te voren had ik er vrij weinig van verwacht, en dt is maar goed ook, want zelf ondanks die lage verwachtingen valt het eigenlijk een beetje tegen. Niet dat ik had gedacht dat ik de wereld zou verbeteren, maar vooral de eerste dagen had ik echt het idee dat het project ons aan het entertainen waren, in plaats van dat we echt iets nuttigs aan het doen waren. Nu ben ik er inmiddels wel achter de filosofie van onze sightseeing. Heb namelijk al echt een aantal scholen bezocht, als je geluk hebt mag je hele engels les improviseren, maar meestal mag je achter in de klas zitten. Ik ben dan weer zo'n emand die gewoon lekker met de kinderen gaat kletsen, en gewoon door de leraar heen praat. Al is dat helemaal niet zo brutaal als jullie zouden denken, want stille klassen zijn ook zonder mijn aanwezigheid zeldzaam. Maar de meeste engels leraren hebben dus moeite om het ons vrijwilligers te gebruiken en werk uit handen te geven. Ja, ik snap ook wel dat grammatica regels uitleggen, je ook liever niet door een Nederlandse zonder teaching skills laat doen, maar er zijn zat momenten waarop ik wel zou kunnen helpen. Bijvoorbeeld alleen al door dingen voor te lezen, als de leraar hier leest, moet ik echt mee lezen, anders hoor ik niet wat hij zegt. Andersom werkt dat trouwens net zo, dat mijn engels 'vertaald' wordt naar het Khmer Engels, waar elk woord sowieso op een s eindigt. En dat is dus de filosofie van de Cambodjaanse projectleider, dat onze aanwezigheid nuttig is omdat het meer studenten naar de les trekt, ze ander engels horen en ze gaan praten. Kortom het is educatief verantwoord dat ik door de lessen heen klets. Merk ook dat sommige kinderen, het uiteindelijk geweldig vinden om tegen me te praten. In het begin zijn ze wat verlegen, zeker in de community waar we twee nachtjes bleven slapen, daar komen nauwelijks buitenlanders, dus toen sommige kinderen over hun verlegenheid heen waren, bleven ze maar vragen stellen. Dat zijn trouwens wel de wat oudere kinderen, rond een jaar of 16, de beginners komen niet verder dan het vragen van je naam.

Misschien klinkt het allemaal nogsteeds beetje vaag wat ik eigenlijk doet, maar zo gaat het hier. Voor de komende twee weken, is er een rooster gemaakt, en denk dat het dan iets duidelijker gaat worden. Sochtends (lessen beginnen hier om 7 uur) mogen we meekijken bij de engelse les op een public school en aan het eind van de middag op het project helpen met de engelse les. Als het goed is blijven we nu bij de zelfde leraren, zodat we ook nog iets kunnen opbouwen en voorbereiden. Maar flexibel is het sleutelwoord hier, dus het kan nog allemaal veranderen.

Beetje droog verhaaltje allemaal zo, maar zo saai als het klinkt is het niet hoor, het vakantie gevoel overheerst nog wel. Lekker weer, gezelligheid met de andere vrijwilligers en elke avond uiteten. Jullie hoeven je trouwens helemaal geen zorgen meer te maken om mijn voedseliname, als ik zo naar mijn buik kijk, krijg ik genoeg binnen en ben ook lekker aan het expirimenteren geweest. Ok, in de community was er niet echt een andere optie dan bij straat tentje eten. Maar afgelopen weekend dus naar badplaats Kep geweest, en daar gewoon geheel vrijwillig krab gegeten, en vond het nog lekker ook. Verder had ik jullie nog jaloers willen maken met hoe bruin ik afgelopen weekend ben geworden, maar dat viel een beetje tegen, zwemmen moest met kleren aan, en de zon was ook niet sterk genoeg om door de bewolking heen te komen,. Wel geslapen op een eilandje, in een bamboe hutje, dat was eigenlijk wel heel vet. Oja, vorig weekend nog even bokor mountain opgefietst, van te voren werd gezeg dat het onmogelijk zou zijn voor mij, maar toen had ik al zoiets, dat zal wel meevallen allemaal. Ok, het was wel ruim 30 kilometer klimmen, maar zelfs op een mtb met standaard, was het uiteindelijk wel te doen. De ors was ook een prima vervanger voor de Etthix.

En geheel volgens traditie hoor ik nu te eindigen met een ergenis van de week, en de grootste ergenis die ik nu kan bedenken, ondanks dat ik Koen wel heel erg mis, is dat ik over twee weken weer terug naar Nederland vlieg. Komende twee weken dus volop genieten hier en heel erg hopen dat de sneeuw straks weg is bij jullie.