Net centerparcs, maar dan echt

Centerparcs, dat waren altijd de vakanties van de trainingspakken, kinderhofjes, eekhoorns, jungle-plaza's, neven en nichten, later nog meer nichten (grapje Ramon). Vervang eekhoorns voor apen, in plaats van trainingspak, loop ik in een olifanten broek (ik noem het zo omdat er een olifant in zou passen en er toevallig olifanten opstaan, behalve mijn moeder mist de rest van de familie, maar de rest van het plaatje klopt zo ongeveer wel, centerparcs in Thailand alleen dan inclusief tropische temperaturen, want ja die hebben jullie niet in Nederland.

Het verhaal begint natuurlijk nog met Lieske. Twee dagen hadden we nog samen in Bangkok, Lies wilde twee dingen zien, een tempel en een park. Dag 1 zijn we opzoek gegaan naar de Wat nogwat. Was lekker een stuk lopen, in het zonnetje, dankzij de nieuwsgierigheid van Lieskwe kwamen we in een Palestijns kinderfestijn terecht, we wilde eigenlijk alleen maar even kijken, maar werden meteen enthousiast binnen uitgenodigd, moesten meteen mee doen met het touwtrekken en zoals jullie misschien al in het filmpje op facebook hadden gezien, mochten we samen met een van de presentatoren meedoen met het eindspel. En echt waar, Lies en ik hadden precies gelijk ons kaarsje aan, dat die andere kerel niet zo winnen, was al vrij snel duidelijk, want hij moest alles drie dubbel doen, en nog heel bijna had hij gewonnen. Ondertussen wreden we ook nog volgestopt met eten, chips en zoetig limonade. Erg leuk om zo gastvrij te worden ontvangen. Oja, de tempel was ook heel mooi hoor.

Op dag twee zijn we naar het park gelopen, was maar ruim 7 kilometer lopen, anders hadden we echt wel met de aerobic class meegedaan hoor. Wel bijzonder dat om zes uur, alle hardlopers ineens stilstonden, er ineens een volkslied klink en na het lied liepen e weer vrolijk verder. Snachts was even niet zo leuk, want moest ik afscheid van Lieske nemen, terwijl we nog net zo lekker over het gala aan het kletsen waren. Bijzonder hoe we na zes weken nog niet uitgepraat zijn, al zijn er heus ook wel momenten geweest dat we stil waren, al vermoed ik dat die op een hand te tellen zijn.

En toen begon eindelijk mijn vakantie, twee weken lang relaxen, met mijn moeder. Alles geregeld, goede slaapplekken, ontbijt erbij, ideaal. Heb zelfs weer yoghurt op, wel iets zoeter dan in Nederland, maar ik heb er van genoten. Toppunt van een luxe, een zwembad bij het hotel, inclusief handdoeken die je gewoon kan pakken, en omdat ik toch niemand ken, gewoon in mijn badjas door de lobby naar het zwembad, en de portier bleef gewoon vriendelijk glimlachen.

Maar we hebben heus ook wel actief gedaan, Namelijk in Bangkok 24 kilometer gefietst. En serieus, echt tegen ons gezegd, een vrouw die afgelopen zomer naar Rome is gefietst en iemand die rondje naar Parijs heeft gemaakt, Ja dames, 24 km klinkt ver, maar als je eenmaal bezig bent valt het wel mee hoor.... Aan het einde kregen we zelfs applaus. Maar wel echt bijzondere plekjes van Bangkok gezien, waar we zonder gids nooit terecht waren gekomen.
Ook hebben we een aantal keer door de jungle gelopen, leek wel een beetje op de jungle in Cameron Highlands, maar dan zonder regen, en met wilde apen. Eigenlijk was het ook veels te warm om tel open, maar altijd water genoeg om gewoon even in te zwemmen. Al stikte het bij een waterval van iets minder slanke naar alcohol ruikende russen, ja rustgevend is anders, zeg maar. Omdat aan het strand eigenlijk te warm is om actief te doen, zijn we wezen snorkelen. Ik wist niet dat je daar ook talent voor moet hebben, constant water in mijn snorkel en ook iets te vaak in mijn bril. Maar tussen het happen naar adem door, best mooie en ook super veel vissen gezien. Vond het wel bizar om te merken hoe populair je voor de vissen bent, met banaan in je handen, vanaf echt alle kanten kwamen er volgens mij wel honderd aanschieten.

Naast al deze activiteit hebben we ook nog cultureel gedaan, veel keus heb je ook niet in Ayutthaya, aangezien dat het stadje is van de (oude) tempels. Eerst met een tuc tuc langs de belangrijkste tempels, en de volgende dag nog een rondje met de fiets gemaakt. Al was ik meer onder de indruk van de lekkere instant koffie bij een lokaal tentje en de crepes met zoetigheid, zag er in ieder geval uit als touw, want taletn voor tempels bekijken, dat heb ik ook al niet.

Daarnaast hebben we ook gewoon nog educatief gedaan, met een boemel treintje over het spoort aangelegd door de gevangenen van de jappen tijden de tweede wereld oorlog, en dan ging het met name om de beroemde brug (ik heb er meerdere gezien, geen idee welke nou de brug was) over de River Kwai. Dit deel van de geschiedenis les, had ik op school even gemist, ik wist dan nog net wel de reden waarom de oorlog wereldoorlog werd genoemd, maar dat er ook hier in Thailand zoveel Nederlanders zijn gesneuveld, dat wist ik niet. Van een van onze reisgenoten lag de broer van zijn opa op het kerkhof, en na een kwartier zoeken hadden we hem ook nog gevonden. Diezelfde reisgenoot dacht overigens dat mama en ik zussen waren, echt gezegd. Verder zou ik geloof ik verhalen vol kunnen schrijven over onze mede reizigers, scheelde gelukkig wel dat het steeds hooguit paar dagen met dezelfde waren.

Nu nog even de ergenis van de week, heeft deze keer namelijk niks met eten te maken, want ik heb eigenlijk best lekker gegeten in Thailand, staat hier op de kaart best duidelijk aangegeven of er ginger inzit, en de Pad Thai is heerlijk, dus dat is wel weer dikke meevaller. Maar wat zit me dan wel nog zo dwars? Mijn lijntjes, ik heb dagen lang in de zon gelegen, alleen maar zon zee en strand, heerlijk op zo'n lichtbedje, maar nogsteeds he, na al die uren zon, willen die verdomde fietslijntjes maar niet weg. Het leven van een reiziger is zwaar hoor.

Nu wordt het misschien wel allemaal minder grappig, ik ben namelijk helemaal alleen, vandaag al weer helemaal fout gegaan, omdat ik te eigenwijs ben om kaart te lezen, gewoon ergens op een boot ben gestapt, en er gewoon ergens vanaf gestapt, zat ik vervolgens niet helemaal in het gedeelte van Bangkok waar ik wilde zijn, maar met goede wandelschoenen kom je een heel eind en hulplijnen in Nederland komen ook nog wel eens van pas, thanks nog Robbin!

Morgen met de bus naar Cambodja, daar nog 1,5 week de toerist uithangen, en dan gaat ik mezelf eens nuttig maken....